Ziemia radomska esencją polskości

W sobotę pogoda dopisała, czas na jeżdzenie był, cel był jeden - zaliczyć 5 brakujących gmin na południe od Radomia i zrobić stówcynę. Cel oczywiście zrealizowany :)

Muszę wam powiedzieć, że ziemia radomska i sąsiadująca z nią ziemia kielecka to esencja polskości w najczystszym wydaniu. Serce Polski bije nie w szklanych wieżowcach i korporacjach Warszawy, nie w dusznym i zapatrzonym siebie Krakowie, a już na pewno nie w Gdańsku i Szczecinie, gdzie ludność wskutek różnych zawirowań dziejów i obcych wpływów kulturowych (oczywiście szkodliwych!) jest nie tyle polska sercem i duszą, co polskojęzyczna :P Otóż serce Polski bije na ziemi radomskiej i kieleckiej (jeszcze Lubelszczyznę i Podkarpacie dołączyć do tej listy) i nawet ciężko opisać słowami, dlaczego tak jest - to trzeba poczuć. Jak pojeździcie rowerem przez te tereny, to gwatantuję wam, że poczujecie ten polski autentyzm :)

Telepię się pociągiem z Warszawy aż pod prawie Skarżysko, wysiadam na wiejskiej stacyjce o wdzięcznej nazwie Jastrząb, ruszam. Sama podróż pociągiem trwa długo, bo między Warszawą a Radomiem tory zdezelowane - to też esencja polskości, bo jak wiadomo polskość ma różne oblicza, a Ktoś Bardzo Ważny stwierdził, że przyszłością Radomia nie jest kolej, lecz podróże lotnicze. Ale o tym będzie później. 

A jak ruszam, to są i polskie wioski:


Ziemia Radomska 1 © putin


Ziemia Radomska 2 © putin

Typowe "ulicówki", uwielbiam je, serio. Tu czuję się po prostu dobrze, podczas gdy wśród poniemieckich skorup gdzieś na zachodzie czuję się nieco gorzej.

Są jeszcze wiatraki. Wyglądają nawet ładnie, ale jakoś nie fascynuje mnie ta forma produkcji energii, czekam na pierwszą w Polsce elektornię jądrową, która powinna była powstać już dawno. Każde szanujące się państwo ma elektrownię jądrową i Polska też powinna.


Wiatraki 1 © putin


Wiatraki 2 © putin

W końcu jest miasteczo Iłża. Dla przyzwoitości focę rynek wraz z wieżą zamkową, a dwa pozostałe zdjęcia to też esencja polskości, architektoniczna i estetyczna. Bo polskość nie jest grzeczna i uładzona, polskość kocha kolory i ma fantazję :)


Iłża, rynek © putin


Iłża, interesująca architektura © putin


Iłża, żar tropików © putin

I możecie się śmiać, że brzydkie, że przaśne, ale jest to w jakimś sensie nasze, autentyczne. W ugrzecznionych miasteczkach w Europie Zach. brakuje mi takich klimatów. Spokojnie, one dotrą i tam, tylko szyldy będą po arabaku :P

A ja z Iłży ruszam na Radom, fotografując po drodze przystanek skąpany w promieniach zachodzącego słońca i okraszony kibicowskimi inskrypcjami (które niektórzy nazywają bohomazami, odmawiając im szlachetnego miana inskrypcji, zupełnie niesłusznie):


Jestem sobie małym żółtym przystankiem © putin

W końcu dotaczam się na obrzeża Radomia, a tam efekt marzeń i ambicji lokalnych kacyków, słynne radomskie lotnisko. Puste i zamknięte na głucho, bo nikt już stamtąd nie lata. Ambicje lokalnych notabli to też esencja polskości, kiedyś doprowadziły nawet do rozbiorów. Dlatego ja nie cenię sobie demokracji, jestem zwolennikiem autorytaryzmu, lokalnych kacyków trzeba okiełznać i trzymać w ryzach, bo nadmiar tzw. samorządowości prowadzi do tego, co widać na obrazku:


Jestem sobie małym smutym lotniskiem © putin

Ja jednak widzę w tym miejscu potencjał i czuję, że radomskie lotnisko ma przed sobą świetlaną przyszłość. Powoli, niepostrzeżenie, ewolucyjnie będzie się ono rozrastać (w odróżnieniu od nowego lotniska w Berlinie, którego Niemcy nie są w stanie oddać do użytkui które zarośnie krzakami), aż stanie się potężnym międzykontynentalnym hubem transportowym, a potem terminalem międzygalaktycznym. W międzyczasie Radomskie Zakłady Zbrojeniowe im. Lorda Vadera (żołnierza wyklętego przez galaktyczny salon) staną się zapleczem produkcyjnym dla budowy Gwiazdy Śmierci, za pomocą której Galaktyczny Imperator Nadprezes Jarosław Kaczyński zniszczy wrógów naszej Ojczyzny. Nawet Ryży z Kaszub wobec potęgi Gwiazdy Śmierci wyjdzie ze swojej brukselskiej kryjówki, ukorzy się przed Galaktycznym Imperatorem Nadprezesem Jarosławem Kaczyńskim i złoży mu hołd. Tak będzie, zobaczycie.

Tak więc odwiedziłem miejsce z potencjałem na przyszłość :P

A ja sobie jadę dalej, zwiedzając różne podradomskie wioski (już w ciemnościach) i w końcu wsiadam do pociągu na stacji Dobieszyn. 

Nie, w tym miejscu nie będzie dramatycznych opisów podróży pociągiem, albowiem nic ciekawego się nie stało. A zatem kończę ten dlugaśny wpis.

Dzień spoko, zdecydowanie na plus. Chwała prawdziwej polskości!